ARSIVANA SAYFA
 
24 Mart '01
SYKB SAYI: 01
İçindekiler
Kızıl Bayrak'tan
Yükselme eğilimindeki kitle hareketinin imkanları ve sorunları
Ölümüne direnişin ilk şehidi: Cengiz Soydaş
Bedeller daha da ağırlaşmadan...
Direnişimiz ve dönemin sınıflar mücadelesi
'Yeni ölümler istemiyoruz!'
Sermayenin azgınlaşan saldırıları ve Emek Platformu
Sermayenin azgınlaşan saldırıları ve Emek Platformu’nun “eylem takvimi”
Kocaeli mitingi: 5 bin kişilik işçi-emekçi eylemi
İTÜ’de herşeye rağmen yemek boykotu 4. haftasını doldurdu
Newroz’un gösterdikleri
Newroz ulusal uyanışın ve direnişin simgesidir!
Yaşasın işçilerin birliği, halkların kardeşliği
Düzenin krizi ve devrimci sınıf alternatifi
Kadın sorunu
Son gelişmeler ve İmralı çizgisi
Emperyalistler Balkanlar’da yeni bir savaşın önünü açıyor
PKK-DÇS’nin açıklaması: Cejna Newroz piroz be!
Daewoo’da sınıflar savaşı
Uluslararası hareket
Devrimciler ölmez, devrim davası yenilmez!
“Bu süreçten biz de, partimiz de alnı açık başı dik çıkacağız!..”
“Ulusal program aldatmaca”
Mücadele Postası


Bu sayının
PDF formatını download
etmek için tıklayın



 
 

Kızıl Bayrak'tan...

Zindanlardan hücrelere büyütülerek taşınan Ölüm Orucu direnişi ilk şehidini verdi. Bu, bu direnişin ilk can bedeli değilse de (ilk bedeller katliam saldırısı sırasında verilmişti) Ölüm Orucu eyleminin doğrudan sonucu olması bakımından bir ilktir. Cengiz Soydaş’ın, sadece ilk değil, “ilk ve son” şehit olması ise hala mümkündür ve büyük oranda eyleme dışarıdan verilecek desteğin gücüne bağlıdır.

Devrimci tutsaklar üzerlerine düşeni fazlasıyla yerine getirmişler, beyinlerini düzene teslim etmektense, bedenlerini toprağa teslim etmeyi yeğlemiş, devrimin onurunu yere düşürmemiş, daha da yüceltmişlerdir. Cengiz’in ölümü, direnişteki kararlılığın yeni ve son somut kanıtıdır. Elbette ki, bu kararlılığı göremeyenler ve göstermek istemeyenler için. Yoksa, devrimci tutsaklar baştan beri tereddütsüz ve kararlı bir mücadele yürütmektedir, bunu bilenler biliyor.

Ancak tek başına devrimci tutsakların kararlılığının düşmanı geriletmeye yetmediği de ortada. Bu ilk şart olmakla birlikte, devrimci mücadelenin dışarıdaki bileşenleriyle buluşamaz, sınıf ve kitle hareketiyle beslenemez ise, “bükülmektense kırılmayı yeğlemek” durumunda kalıyor. Çünkü düşman sinsidir, kalleştir, hunhardır. Düşman, irade savaşındaki hezimetini fiziksel üstünlüğünü kullanarak telafi etmekten kaçınmamaktadır. Devrimci düşüncenin baskın gelmeye başladığı her koşulda, düzenin devrimci kellesi uçurmaya başlaması bundandır.

Dün, Ölüm Orucu direnişinin ilerici muhalefeti de harekete geçirdiği koşullarda, devrimci iradenin bu güç ve etkisini kırabilmek için 28 devrimciyi katletmekten çekinmedi. Bugün de ölümleri sevinçle izlemekten çekinmeyecek, “aman ölmesinler” diye kendiliğinden talepleri yerine getirmeyecektir. Bundan kimsenin kuşkusu olmamalıdır. Dışarıdan yeterince güçlü yüklenilmezse eğer, diğer direnişçilerin de Cengiz’i izlemesinin kaçınılmaz ve artık çok yakındır. Bu yakınlık, devrimciler, demokratlar, öncü işçi ve emekçiler için, sadece dışarıdaki görevlerin aciliyetine bir çağrıdır. Bu çağrıya kulak verilmelidir.

Dışarıda acilen yükseltilmesi zorunlu olan mücadelenin, “ölümler olmasın” eksenine oturmasından (katliam öncesi sürecin tıkandığı nokta hatırlanırsa) kaçınmanın yolu, direnişin haklı ve meşru taleplerine sahip çıkılmasıdır. DGM’ler, teröre mücadele yasaları gibi, 12 Eylül’ün faşist kurumlarından temizlenmek, sadece devrimcilerin değil, tüm işçi ve emekçilerin, tüm toplumun demokratik ihtiyacıdır. Bu ihtiyaçtır ki, devrimci tutsakların eylemi, başlangıçta o kadar geniş bir yankı yaratmış, destek bulmuştur. Dün terörle bastırılan bu desteğin, bugün, yükselen sınıf ve kitle hareketini de arkasına alarak, daha güçlü örülmesi mümkündür. Bu imkan, direnişin zaferini yaklaştırmak, bedelini azaltmak için kullanılmaladır.

***

Yoğunlaştırılan faşist terör gazetemiz Kızıl Bayrak’a da yöneldi. Kızıl Bayrak 1 ay süreyle kapatıldı. Ancak hiçbir güç Kızıl Bayrak’ı susturamayacaktır. Bunu bir kez daha ilan ediyoruz.