21 Haziran 2019
Sayı: KB 2019/23

Sermayenin çarkını kırmak için sınıf mücadelesine!
AKP-saray rejimi İdlib’de yolun sonuna yaklaşıyor
Türkiye kapitalizminin kaçınılmaz akıbeti
Krize “operasyonel” çözüm
“AKP ‘eğitimde, kültürde iktidar olamadık’ demeye devam edecek!”
MİB MYK Haziran ayı toplantısı sonuç bildirgesi
Kamu işçilerinin TİS süreci…
İstihdamda “seferberlik” yalanı: Bir yılda 700 bini kişi azaldı
TKİP VI. Kongresi tutanakları... Sınıf çalışmasının sorunları
Avrupa Parlamentosu seçimleri ve Almanya’da yönetim krizi
Emperyalist saldırganlığın bir perdesi: Birleşmiş Milletler
İsviçre’deki görkemli Kadın Grevi’nin ardından...
Kapitalizmde konut sorunu
Medeni Yıldırım 6 yıl önce katledildi
DİSK’in Ankara paneli üzerine
BDSP’den İstanbul’da 15-16 Haziran piknikleri
Bu sayının PDF formatını download etmek için tıklayın

 

Medeni Yıldırım 6 yıl önce katledildi…

“Her yer Lice, her yer direniş!”

 

Medeni Yıldırım 28 Haziran 2013’te askerler tarafından katledildi. Diyarbakır Lice’ye bağlı Hezan-Kayacık’ta kalekol yapımına karşı “Barış istiyoruz” pankartı ile yürüyüş yapan kitlenin üzerine askerler ateş açmıştı. Askerlerin saldırısında 8 kişi yaralanmış, Medeni Yıldırım da öldürülmüştü.

Diyarbakır-Liceli Medeni Yıldırım 18 yaşındaydı. Katledilmesinin ardından, Haziran Direnişi’nin etkisi ile Türkiye’nin dört bir yanından “Her yer Lice, her yer direniş!” sloganları yükseldi. Lice’de Medeni’yi öldüren askere yönelik öfke ile Eskişehir’de Ali İsmail’i katleden polislere yönelen öfke birleşti. Kürdistan’da yapılan katliama, ülkenin her yerinden tepki yükseldi.

Sonrasında ne oldu?

Lice’de açılan dava dosyası görevsizlik kararı ile Diyarbakır’a gönderildi, dosyaya gizlilik kararı konuldu. Bir yıl sonra Medeni Yıldırım’ın öldürüldüğü görüntüler ortaya çıktı. İki yıl sonra keşif yapıldı ve dava ancak Eylül 2015’te açıldı. Hazırlanan iddianamede suçlanan yine Medeni Yıldırım oldu. Savcılık, hazırladığı iddianamede, yargılanan asker Adem Çiftçi’nin “haksız tahrik altında olası kasıtla ateş ederek Yıldırım’ın ölümüne neden olması” sebebiyle Türk Ceza Kanunu’nun kasten öldürmeyi düzenleyen 81. ve olası kastı içeren 21/2. maddelerinden yargılanmasını istedi.

O dönem henüz hayatta olan Avukat Tahir Elçi konuyla ilgili bir röportajda haksız tahrik iddiasına değinmişti: “Haksız tahrik biçiminde bir iddia ileri sürülemez. Cumhuriyet savcısı Yıldırım’ın taş atan grubun içinde olmadığını izlediğini söylüyor. Davranışları bundan ibaret insandan güvenlik görevlileri nasıl etkilenmiş, hangi tahrikten etkilenip ateş açmışlar?” Devlet hem öldürüyor hem de suçlu buluyor.

Adem Çiftçi Diyarbakır 7. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen davanın altıncı duruşmasında beraat etti. Sonradan beraat kararı bozularak, dava dosyası eksiklerin giderilmesi için yerel mahkemeye gönderildi. Yargılama yeniden başladı. Yeniden başlayan yasal süreçte cinayet gününe ilişkin birçok detay ortaya çıktı. O gün ambulansın aranmadığı, kurşunların hedef gözetilerek sıkıldığına dair bir veri olarak yaralananların çoğunluğunun göğüs kısımlarından vurulmaları gibi “detay”lar…

Dönemin Başbakanı Tayyip Erdoğan, kalekola karşı yürüyüş ile ilgili uyuşturucu demagojisi yapmıştı: “Lice olayı da sıradan bir olay değil, dayandığı yer esrar, hintkeneviri olayıdır. Kalekol, karakol, bunların hepsi hikaye.” Olaydan birkaç gün önce yapılan uyuşturucu operasyonu ile bağlantı kuran Erdoğan, Kürt halkının örgütlü gücünün ve öfkesinin üstünü örtmeye çalışıyordu. Bir yanıyla Lice halkı başına ne gelirse resmi devletten geldiğini bildiği için kalekol yapımına karşı. Bir yanıyla da ‘90’lardan bu yana uyuşturucu ticareti ile zenginleşen rütbeli askerlerden valilere resmi görevlilerin ceplerini bu yolla doldurduğu bilinir. Bugün “bekçi”lere, orada da korucu başlarına yaptırdıkları tetikçilik ile sefalarını sürdükleri ise bir gerçek.

Dönemin AKP Genel Başkan Yardımcısı Hüseyin Çelik, “Kürt kardeş lütfen bilhassa sen dikkat et! Büyük Oyun’cular Gezi Parkı’nın Kürt versiyonunu devreye sokmak istiyorlar” diyerek, asıl korkulanın ne olduğunu yansıtıyordu.

AKP iktidarının Haziran korkusu hâlâ bitmedi. Onların asıl korkusu toplumsal hareketliliklerdir. İktidarlarını sallayan, daha fazla baskı yapmalarına neden olan şey kitlesel eylemlerdir. Medeni Yıldırım Lice’de öldürülen onlarca gençten biriydi. Ortak düşmana karşı, Kürt-Türk ayrımına takılmadan, yaratılan suni ayrımların yok edildiği eylemlerde sesi her yere taşındı.

Medeni Yıldırım’ın öldürülmesinin üzerinden 6 yıl geçti. Kürt illerinde baskı ve zorbalık artarak devam ediyor. Kobane’den hendeklere onlarca genç öldürüldü, tutuklandı, yerinden yurdundan edildi. Kürtlerin belediyelerine kayyımlar atandı, avukatları öldürüldü, gazeteleri yasaklandı, gazetecileri tutuklandı. Bütün bunlara rağmen iktidardakiler rahat bir nefes alamadılar.

Kürt ve Türk emekçilerinin direnişi iktidarın baskı ve zorbalığına geçit vermeyecektir.

 

 

 

 

Devrimci seçim faaliyetleri

 

Sınıf devrimcileri, 23 Haziran öncesi yürüttükleri faaliyetle işçi ve emekçileri gerici-faşist iktidara karşı mücadeleyi büyütmeye çağırdı.

Küçükçekmece

“Gerici-faşist iktidara geçit yok! / BDSP” şiarlı afişler sanayi havzalarında ve işçi geçiş güzergâhlarında yaygın olarak kullanılıyor.

Topkapı ile Cevizlibağ’da tekstil, metal ve matbaa işçilerinin yoğun olarak çalıştığı bölgelere afişler asıldı.

Sefaköy Halkalı caddesi üzerinde bulunan petrokimya, metal, tekstil ve gıda işçilerinin çalıştığı fabrika çevrelerinde de seçim afişleri asıldı.

Seçim afişleri, İkitelli OSB ve Uğur Konfeksiyon’un bulunduğu Aykosan Sanayi Sitesi içerisinde de kullanıldı.

Ayrıca Yenibosna’da bulunan KOM işçilerine de, “Gerici-faşist AKP iktidarına geçit vermeyelim! Sınıf mücadelesini büyütelim! / BDSP” çağrılı seçim bildirisi ulaştırıldı.

Gebze

“Gerici-faşist iktidara geçit yok! / BDSP” şiarlı afişler Çayırova ve Feniş mahallelerine yapıldı. Ayrıca, devrimci seçim bildirileri Feniş Kavşağı’nda işçi ve emekçilere ulaştırıldı. AKP iktidarının yasakçı, işçi düşmanı uygulamaları teşhir edildi.

İzmir

“Gerici faşist iktidara geçit yok!” şiarlı BDSP afiş ve bildirileri işçi ve emekçilere ulaştırıldı. Afişler Bayraklı, Naldöken Soğukkuyu, Serinkuyu, Çiğli itfaiye duraklarında ve Güzeltepe’de yaygın bir şekilde yapıldı. Yine Küçük Çiğli ve Harmandalı’da bildiriler emekçilere ulaştırıldı.

DGB’den seçim faaliyeti

İstanbul Devrimci Gençlik Birliği “Faşist baskı ve zorbalığa geçit yok!” şiarlı afişleri Kadıköy ve Beşiktaş sokaklarına yaptı. Diğer yandan seçimlere dair hazırlanan bildiriler Beşiktaş çarşısında ajitasyonlar eşliğinde gençliğe ulaştırıldı. Ajitasyonlarla faşist baskı ve zorbalığa geçit vermemek için, işsizliğe, geleceksizliğe karşı gençlik mücadele etmeye çağrıldı. Dağıtım esnasında birçok emekçi ve genç ile yaklaşan seçimler üzerine sohbet edildi.