21 Temmuz 2020
Sayı: KB 2020/Özel-6

Sermaye rejiminin saldırılarına karşı birleşik örgütlü mücadeleye!
Kürt düşmanlığı pandemide de durmadı
Soygun uğruna parçalanan ülke: Libya
İstanbul Sözleşmesi yine hedefte!
Otomotiv üretimi ve ihracatı dipte, döviz krizi kapıda
“İşçi sınıfının birliğe ve mücadeleye ihtiyacı var”
Havai-fişek fabrikasında toplu iş cinayeti
“Türkiye tarihinin en büyük işsizliği”
Sınıf devrimcisi Elif Alçınkaya’dan işçilere mektup
Metal Fırtına ve devrimci sınıf politikası
İkinci Enternasyonal üzerine
Büyük Fransız Devrimi üzerine
Zirvelerin gölgesinde körüklenen Suriye savaşı
Çin-Hindistan anlaşmazlığı
Devrimci Gençlik Birliği MYK toplantı sonuçları
LGS sonuçları açıklandı
Bu sayının PDF formatını download etmek için tıklayın

 

 

İstanbul Sözleşmesi yine hedefte!

 

Kadına yönelik şiddetin ve aile içi şiddetin engellenmesi hususlarını içeren, Türkiye’nin de imzacısı olduğu İstanbul Sözleşmesi’nin iptali yeniden AKP iktidarının gündeminde. Gerici odaklar günlerdir Türkiye’nin İstanbul Sözleşmesi’nden çekilmesi gerektiği yönünde açıklamalarda bulunuyorlar. Yasanın aileyi yıktığını, eşcinselliği teşvik ettiğini iddia ediyorlar. AKP Genel Başkan Yardımcısı Numan Kurtulmuş tabanın bu yönlü isteğinden söz ederken, Tayyip Erdoğan da “halkımız isterse” sözleşmeden çıkılabileceğini ifade etti. İsmailağa Cemaati de “tabanın sesi” olarak sözleşmenin iptal edilmesi yönünde telkinlerde bulundu. 5 Ağustos’ta gerçekleşecek AKP MYK toplantısında bu yönlü karar alınması bekleniyor.

***

Kadın örgütleri ve ilerici güçler İstanbul Sözleşmesi’nin iptal edilmek istenmesine yönelik tepkilerini ortaya koymayı sürdürüyorlar. Farklı saiklerle de olsa, TÜSİAD gibi sermaye kurumlarının yanı sıra AKP bünyesinde de sözleşmeden çekilmeye dair itirazlar dile getiriliyor.

Tartışma ve itirazların yoğunlaştığı İstanbul Sözleşmesi neyi içeriyor?

İstanbul Sözleşmesi AKP iktidarı tarafından 2011 yılında imzalandı. 13 devletin imzalamasının ardından 1 Ağustos 2014 yılında yürürlüğe girdi.

Kadına yönelik şiddetin bir insan hakkı ihlali olduğunu söyleyen, ayrımcılığı kabul edilemez bulan sözleşme, kadınların şiddete karşı korunması amacıyla kamuya/devlete özel yükümlülükler yüklüyor.

Devletin sorumlulukları kapsamında, kadına yönelik şiddete karşı kriz merkezlerinin kurulması ve buralarda gerekli uzmanların bulundurulması gerektiği belirtiliyor. Ayrıca şiddete karşı etkin bir kovuşturma yürütülüp cezaların etkin bir şekilde uygulanması, şiddete uğruyanları destekleyen mekanizmalar üretilmesini içeriyor.

İstanbul Sözleşmesi’yle birlikte çıkarılan 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesi Yasası, yürütülen tartışmalara rağmen, aslında uygulanmıyor. Nitekim, şiddete uğrayan Nahide Opuz isimli kadının açtığı dava sonucu, devletin gerekli sorumlulukları almamasından dolayı, Türk devleti AİHM’de mahkum edildi.

Gerekleri yerine getirilmediği halde, 6284 sayısı yasa ile İstanbul Sözleşmesi’nin iptal edilmesi tartışmaları bir süredir sürekli gündeme taşınıyor. Avrupa Birliği hevesleriyle bu sözleşmeye imza atan AKP iktidarı, gelinen yerde türlü gerekçelerle sözleşmeden çekilmenin hesaplarını yapıyor. Sözleşmenin “aileyi parçaladığı” iddia ediliyor. Boşanma ve nafaka tartışmalarında sıklıkla kullanılan bu argüman, sözleşme için de kullanılıyor. Oysa sözleşmenin içeriğinde bu hususlar yeralmıyor.

Bu argüman tutmayınca, sözleşmenin 4/3. Maddesine sarıldılar. 4. Maddede yeralan “Taraflar bu sözleşme hükümlerinin, özellikle de mağdurların haklarını korumaya yönelik tedbirlerin, cinsiyet, toplumsal cinsiyet, ırk, renk, dil, din, siyasi veya başka tür görüş, ulusal veya sosyal köken, bir ulusal azınlıkla bağlantılı olma, mülk, doğum, cinsel yönelim, toplumsal cinsiyet kimliği, sağlık durumu, engellilik, medeni hal, göçmen veya mülteci statüsü veya başka bir statü gibi, herhangi bir temele dayalı olarak ayrımcılık yapılmaksızın uygulanmasını temin edeceklerdir.” ifadesinin eşcinselliği teşvik ettiği iddia ediliyor.

Dayanaksız iddialarla yürütülen bu tartışmaların gerisinde dinci-gerici AKP iktidarının kadın düşmanı politikaları duruyor. İsmailağa Cemaati’nin yaptığı açıklama, sözleşmenin iptali konusundaki asıl niyeti çok iyi özetliyor. Cemaat,  “kadına yaratılış amacının aksine misyonlar yüklediği” gerekçesiyle İstanbul Sözleşmesi’ne itiraz ediyor. İslami referanslara dayalı toplum modelinde, kadınların her türlü baskı ve şiddete boyun eğmesi, itiraz etmemesi gerekiyor.

Aynı zamanda tüm cephelerde büyük bir sıkışma yaşayan ve kitle desteğini giderek kaybeden AKP gericiliği, Ayasofya gündeminde olduğu gibi, gerici tabanını tutmaya çalışıyor. Nafaka, çocuk istismarı yasası, kadına yönelik şiddete karşı önlemler vb. konularda tabanın geri eğilimlerine yaslanarak iktidarını korumaya çalışıyor.

İstanbul Sözleşmesi ve 6284 sayılı yasa aslında fiilen uygulanmıyor. Ayrıca, farklı uluslararası sözleşmelerle bağlantısı olsa da, İstanbul Sözleşmesi’nin bağlayıcılığı da yok. Buna rağmen gerici iktidar uluslararası planda verilen mücadelelerin ürünü olan sözleşme ve yasaları yük sayıyor, kağıt üzerindeki varlığından bile rahatsız oluyor.

Dinci-gerici iktidarın toplumu baskı altına alma, ezme ve sindirmeye dönük saldırılarının bir parçası olarak gündeme getirdiği İstanbul Sözleşmesi’nin iptaline karşı mücadeleyi yükseltmek gerekiyor.

 

 

 

 

 

Bütçe 6 ayda 109,5 milyar TL açık verdi

 

Saray rejiminin yağma ve soygun düzeninin bütçesi, devasa açıklar vermeye devam ediyor. Merkez Bankası’nın son çaresi olarak görülen ihtiyat akçesini de yağmalayan AKP-MHP iktidarı, bütçe açıklarını kapatamıyor. Geçen yılki kriz döneminin açıkları bu yılın ilk yarısında pandemiyle de birlikte daha da katlandı. Daha fazla borçlanarak bütçe açıklarını kapatmaya çalışan saray rejiminin faiz ödemeleri de katlandı.

Hazine ve Maliye Bakanlığı’nın açıkladığı, Haziran ayı merkezi yönetim bütçe dengesi verilerinden öne çıkanlar şöyle:

-2020 Haziran’ında bütçe açığı, geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 60 artarak 12 milyar TL’den 19,3 milyar TL’ye yükseldi.

-Ocak-Haziran’ı kapsayan yılın ilk yarısında ise geçtiğimiz yıl 78,6 milyar TL olan bütçe açığı, bu yıl yüzde 39,3 artarak 109,4 milyar TL’ye sıçradı.

-Faiz giderleri geçen yılın Haziran ayına göre yüzde 44,4 artışla 6 milyar 297 milyon TL oldu. Faiz giderleri Ocak-Haziran döneminde geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 40,4’lük artışla 71 milyar 257 milyon TL oldu.

-Ocak-Haziran döneminde elde edilen 335,9 milyar TL’lik verginin yüzde 21,2’si, yani beşte birinden fazlası faiz harcamalarına gitti.