Bir dostumuzu ölümsüzlüğe uğurladık! Ölüme hiçbir zaman, hiçbir şekilde hazırlıklı olunmuyor. Hele genç ölümlere asla. Bunca kirlenmenin, bunca soysuzlaşmanın yaşandığı bir ortamda, insan olmanın gereklerini yerine getiren birini yitirmek gerçekten çok acı…. “Ayşe Yeşil ölümsüzdür!” İlk olarak 13 yıl boyunca çalıştığı Belediye-İş Sendikası önünde bu slogan atıldı. Orada işçiler, devrimciler ve demokratlar vardı. Gözyaşları dışında sloganın gür çıkmasını kesen hiçbir şey olmadı. Bu Ayşe'ye duyulan sevgiden ötürüydü. Cengiz Aymatov'un “Selvi boylum al yazmalım” romanında çok güzel bir söz var: “Sevgi emektir”. Evet Ayşe'ye duyulan sevgi de onun emeğinin çiçekleri. Bir sorunu olduğunda, Ayşe'nin yanına gidildiğinde “yardımını” almayan yok gibiydi. Sadece iyi görünmek için yapılan göstermelik bir “yardım” değildi bu. Sorunu ve çözümünü içtenlikle sahipleniyordu. Doğal olarak harcadığı emek de içten ve sevgi yüklüydü. Ayşe'yi uğurlamada yaklaşık 500 kişi vardı. Açıkçası rakam yürek okşatıcıydı. Sadece bu rakam bile, “sevgi emektir” sözünü Ayşe'nin şahsında bir kez daha doğruluyor. Ölüm acı ama Ayşe'nin emeğinin çiçeklerini görmek buruk da olsa mutlu edici. Kirlenmeden temiz kalmanın ve kelimenin tam anlamıyla insan olmanın sonucu bu. Uğurlama töreni dahi mücadelemizin bir anlamda Ayşeler'i çoğaltma mücadelesi olduğunu gösteriyor. Çünkü sosyalizmde insanlık kazanacak. Ayşe Yeşil ölümsüzdür! Küçükçekmece'den bir işçi ----------------------------------------------------------------------------------------- Muazzam orduları mahveden en büyük silah psikolojik savaştır! Osmanlı'da oyun çoktur derler; her türlü hile, entrika ve takıyye mevcuttur. Bu coğrafya birçok katliamlar gördü. Yalanlar, derin devletin icraatları yeni değildir. Mersin'deki Newroz kutlamalarında birkaç çocuğun polisi görüp bayrağı yere atıp kaçmasını bahane ederek bütün Kürt halkına kan kusturanlar Kemalist ve milliyetçilerdir. Sorun Kürtler olunca bütün derelerde sular durur, düşmana saldırı başlatılır. Onlar “Tanrı dağı kadar Türk, Hıra dağı kadar müslüman”dılar. Üstelik “kanlı bıçaklı düşmandık” sözü bunlar için biçilmiş kaftandır. 40 milyon Kürdün bayrağı vardır, sarı-kırmızı-yeşil renklerinden oluşur. Bu yeni bir şey değildir. Heredot Ortadoğu'da 21. halktan bahsederken Kürtler'i sayıyor. Elbette bizm ulusal bayrağımız yanında bir de evrensel bayrağımız vardır. O da orak çekiçli kızıl bayraktır. Türk halkı bu değerlere sahip çıkarsa yanındayız. Yoksa ucuz politikalarla halkımıza psikolojik savaş açanların çabaları boşunadır. Silahları ters teper, gelip onları vurur. Geçmişte 6-7 Eylül 1955'de Yahudi, Rum, Ermeni talanı nasıl yapıldı? Selanik'te bir MİT ajanı eliyle sahnelenen kontr-gerilla oyunu, İstanbul'da talana, yağmaya, beşbin işyerinin yakılıp yıkılmasına neden olan provokasyonu başlattı. Gayrı müslümlerin herşeyi devletin kolluk kuvvetleri nezaretinde yağmalandı. Tan gazetesi olayı, Sivas, Maraş, Çorum, Gazi olayları... Derin devletin marifetlerini saymakla bitiremeyiz. Kürde sıkılan her kurşun, atılan dayak, sürgün, zulüm Kürdü kendi özüne ve sınıfına yaklaştırır. Yani etki tepkiye yolaçar. Kardeşlik böyle mi olur? Newroz yeni kutlanan bir Türk bayramı değildir. Kürtler'in tarihte varoluşunun başlangıcıdır. Onun için bizlere çok şeyi ifade eder. Newroz ateşini hiç kimse söndüremez. Yoldaşlarımız kendi bedenlerini yakarak o ateşi yeniden gürleştirmişlerdir. Türk halkı düşünmelidir, ulusal değerlerine çok mu düşkündür? O zaman ABD üslerinin ülkenizde ne işi var? Afganistan'da neden askeriniz var? Ekonomik bağımsızlığı olmayan devletlerin siyasi bağımsızlığı da olmaz. Göklerde dalgalanan bayrak semboliktir. Gerçekte ABD'nin bayrağı ve kültürü yaşamın her alanında geçerlidir. Çünkü yeni sömürge statüsündesiniz. Bunu bilin! İşsizlikle, hayat pahalılığıyla, gelir dağılımındaki adaletsizlikle savaşın, demokratik haklar ve özgürlükler için savaşın! ABD'ye tavır koyun, ABD düşmanlığınız sadece Kürtler'den kaynaklanmasın. O zaman yanınızdayız ve değerlerinize de saygılıyız... Alişer ------------------------------------------------------------------------------------ Yapıdır şiir “Yapıcılar türkü söylüyor!” Öyle yapı yapılır gibi yükselir şiir yapıcıdır şair önce birkaç kelime araya hecelerden harçlar ve üst üste konulan sıralanan cümleler bir şantiyedir şiir işçiliği pis değildir üstü kirletmez örneğin yada kas ağrısı yapmaz ama düşüncede berraklık beyinde ağrıdır sancı gibi kıvrandırır şairi yükselir şiir ve amelesidir şair yaşanmışlıklarını katar harca karıştırır yaşanmamışlıklarla araya özlem serpiştirilir sıklıkla acı ayrılık da katılır bolca umuda bulanır her türlü politik renge bata çıka hazırlanır harcı her yapıcı bir şairdir de her şair yapıcı değildir bitirip yapıyı geçer diğerine yapıcı evine götüreceği ekmeği düşünür ve oğluna hangi oyuncağı alacağını kızına seçeceği giysiyi şair gerinir bir masada ne güzel yazdığını düşünür insanlık için ne önemli biri olduğunu ve düşünür hangi kadına okuyacağını şiirini yaptığının görkemi yanında her yapıcı mütevazidir “yapar da başkasını oturtur” bilmez kimse kimin yaptığını ama şair imza atar sonuna kendine kalsın diye şiir yapı gibi yükselir şiir her yapıcı şairdir de her şair yapıcı değil... bir marangoz “ne ala!” der akşama kadar çalışmasına gönderme yapar ve kızar şaire yan gelip yattığını düşünür şairin ya ikisinin de karnının doymasına takılır bir yanda akşama kadar kol emeği diğer yanda marangoza göre yan gelip yatan bir şair “Sen odunları yontuyorsun dostum! Ben odundan kafaları” diye cevap yetiştirir şair! şairdir ne de olsa vardır cevabı kelimelerin sahibi odur yapısının harcıyla cevap verir ikna olmuş mu bilinmez yapıcı ama yapı yükselir gibi yükselir şiir -hani hiçbir depremin yıkamadığı tek yapı- ne dünyayı kana bulayan barbarların istilası ne de yakılan kitapların bileşkesi yokolmaz şiir harcı olmayan bir şeydir çünkü yapının kelimeler rakamlar ve betimlemeler yok olacak kadar gerçek değildir şiir ama gerçeklikten beslenir yapı yükselir gibi yükselir şiir her yapıcı şairdir de her şair yapıcı değil! yaparken yıkan bir şiir -diyalektiktir- yazılır ve yapıcıların çatlayan elleri nasırlı parmakları kamburlaşmış cüsseleri şairlerin yıkılmış düşünceleri terleyen elleri isyan eden yürekleri yapıcıdır yapıyı yapan şiir ise hiç yapılmamış bir yapı gibi davranır... her yapıcı bir şairdir de -yaptığı işin şiirselliğinden- her şair bir yapıcı değildir -yazdığı şiirin sınıfsallığından- B. Bulut
|
