Birleşik Metal yöneticileri, Gebze Genel Kurulu’nda DİSK’in ve Birleşik Metal’in değerlerine kara bir leke sürdü. Genel kurul salonunu, aralarında sendika üye ve temsilcilerinin de bulunduğu devrimci işçilere kapattı. Böylelikle en gerici sendikalarda dahi az rastlanan bir uygulamaya imza attı. Bu kadarı, sendikayı mesken tutmuş bu bürokrat takımının işleri nereye vardırdığının somut ve çarpıcı bir kanıtı olmuştur.

DİSK’in ve Birleşik Metal’in tarihinde eşi az rastlanır bu uygulamaya imza atanların, bırakalım sınıf sendikacılığı iddiasını, ilericilik iddiaları dahi lafta kalmaya mahkumdur. Bunların bu tür iddialarının zerrece bir inandırıcılığı kalmamıştır.

Devrimci işçilerin genel kurul salonuna girmesini engelleyenler, seceresi işçi sınıfına yönelik işlenmiş suçlarla dolu olan düzen partisi CHP’ye ise genel kurul kürsüsünü sonuna kadar açtılar. Bu da onların kimliklerini ve konumlarını olduğu gibi göstermiştir.

Devrimcileri ve devrimci metal işçilerini genel kurula sokmamak için etten barikat kuranlar, demek ki Birleşik Metal’i babalarının çiftliği sanıyorlar. Bu sendikanın ilk temellerinin atılmasından bugünlere getirilmesine kadar her anında, her sürecinde ilerici-devrimci işçilerin emeği-alınteri-kanı var. Bu sendika bürokratlara değil her şeyiyle işçi sınıfına, herkesten önce de devrimci metal işçilerine aittir. Bunun için sendikayı babasının çiftliği gibi yönetmeye ne kimsenin hakkı vardır, ne de bunu yapmak onların haddinedir.

Birleşik Metal ve DİSK’in geçmişinde gerilimler, iç mücadeleler, yönetime karşı tabandan ortaya çıkmış tepkiler her zaman vardır. Fakat hiçbir genel kurulun devrimcilere ve devrimci işçilere kapatıldığı görülmüş duyulmuş şey değildir. Ancak Birleşik Metal’i babalarının çiftliği sanan bu bürokratlar bu kadarını da yapabildiler. Bu kara lekeyi Birleşik Metal’e ve DİSK’e, onların can bedeli mücadelelerle yaratılmış değerlerine bulaştırdılar.

Elbette onlar bu pervasızlığı, karşılarında metal işçilerinin onları aşacak bir örgütlü güç ortaya koyamamasından alıyorlar. Ama bu davranışları rahatlıktan değil korkudandır. Eleştirilmekten, hesap sorulmasından, sendikal pratiklerinin sorgulanmasından korkuyorlar. Çünkü secereleri kabarık. ÇEL-MER’de, Legrand’da, Akkardan’da, Mutaş’ta ve daha nice fabrikada yüzlerce işçinin mücadelesini kırdılar, onları yarı yolda bıraktılar. O ÇEL-MER ki, Türkiye işçi sınıfının yakın dönem tarihi içerisinde görülmedik derecede büyük bir direniş ortaya konularak kazanılmış bir mevziydi. İşte bu mevzinin patron-polis işbirliğiyle düşürülmesi karşısında kıllarını kıpırdatmayanlar, bugün ÇEL-MER işçisini susturmak için barikat kurdular. Amaçları ihanetlerin hesabının sorulmaması, sorgulanmaması ve üzerine gidilmemesiydi. Öyle ki, devrimcileri ve devrimci işçilerin genel kurula sokmamak için “Delegeler ve davetliler dışında kimsenin genel kurul salonuna alınmayacağı” yönünde bir de divan kurulu kararı alan bürokratlar, gerekçe olarak da “Genel kurulun seyrini etkileyeceği” iddiasına dayandılar.

Tüm bunlar olurken, bu bürokratların karşısına muhalefet olarak ortaya çıkanlar da bu barikata seyirci kaldılar, böyle bir şey olmamış gibi davrandılar. Bu tutumlarıyla da Birleşik Metal’in ve DİSK’in bu biçimde kirletilmesinin sorumluluğuna ortak oldular. İlkesiz ve tutarsız davrandılar, muhalifliklerinin de sınırlarını gösterdiler. Böyle bir muhalefetin mücadele ve sendikal demokrasi adına söyledikleri samimiyetten yoksundur, güdüktür ve göstermeliktir.

Metal İşçileri Birliği, sendika bürokratlarınca sergilenen bu pervasızlığı kınamakta, tüm ilerici ve devrimci sınıf güçlerini Birleşik Metal ve DİSK’in değerlerine sahip çıkmaya, bu bürokratlardan hesap sormaya çağırmaktadır. Çünkü bu tür bir bürokratik yozlaşmanın ürünü olan tutumlar mahkum edilmeden sendikalar işçi sınıfının mücadele mevzileri haline getirilemeyecektir. Bu yapılmadan, bürokratların onyılların birikimi olan değerlere sürdüğü kara lekeden de kurtulmak mümkün olmayacaktır.

Metal İşçileri Birliği
17 Ekim 2011

İmpo’da direniş sürüyor

DİSK’e bağlı Birleşik Metal-İş Sendikası’nda örgütlendikleri için işten atılan İmpo Motor işçilerinin İzmir-Torbalı’da bulunan fabrika önündeki direnişleri sürüyor.

Patron tarafından görüşmeye dönük henüz herhangi bir adım atılmış değil. Geçen hafta Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’ndan gelmesi beklenen yazı henüz gelmiş değil. Görüştüğümüz işçiler mücadelede kararlı olduklarını ve patronun oyalamalarının onları yıldıramayacağını belirttiler.

Son bir hafta içerisinde bazı gelişmelerin de yaşandığı fabrikada patronun yeni ayak oyunları devreye sokuldu. Daha önce işten çıkarılan 6 işçinin 4857 Sayılı İş Kanunu’nun 17. maddesine dayanarak (işlerin azalması) işten çıkarıldığını bildiren patron, İŞ-KUR’a ise işçileri iş kanununun 25/2 maddesine dayanarak çıkarıldığını bildirmiş. Ayrıca 1 işçinin daha, iş kanununun 25/2 maddesinden çıkışı verildi. O da direniş alanındaki yerini aldı. Fabrika kapısında direnişlerini sürdüren 7 işçi, tüm işçilere birlik olma çağrısı yapıyorlar.

Direnişteki İmpo Motor işçileri, 23 Ekim Pazar günü Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu tarafından düzenlenecek olan “Kıdem Tazminatı Forumu”nda kürsüyü kullanarak mücadeleye dair sözlerini söylemeye davet edildiler.

Kızıl Bayrak / İzmir

AC Elektrik’te işçi kıyımı

Tekirdağ’da kurulu AC Elektrik’te sendikalaşma nedeniyle işçi kıyımı yaşanıyor. Fabrikada Türk Metal Sendikası’nda örgütlenmek için girişimlerde bulunan işçilerden 8’i atıldı. İşten atılmaların önümüzdeki günlerde devam edeceği belirtiliyor.

Türk Metal Sendikası Çorlu Şube Başkanı tarafından yapılan açıklamada, örgütlenme çalışmalarının yürüdüğü fabrikada, durumdan kuşkulanan patronun önce işçilere yönelik baskı uyguladığı, ardından da bir gün arayla toplam 8 işçiyi işten çıkardığı bildirildi.