Mersin serbest sömürü bölgesi
Ben Mersin Serbest Bölge’de çalışan bir tekstil işçisiyim. Sabahları saat 7.20’de iş başı yapıyoruz. Şans eseri akşam mesaiye kalmadığımız zamanlar 18.00’da iş bitiyor. Günde 2 kere 15‘er dakikalık çay molası ve bir de 1 saatlik öğle yemeği molası var. Mesaiye kaldığımızda saat 22.30’da mesaimiz bitiyor. Mesaide yarım saat yemek ve 15 dakikalık çay molası daha yapıyoruz. Genelde iş yoğun oluyor. Ve nerdeyse haftanın her günü mesaiye kalıyoruz. Pazar günleri tatil olmasına rağmen işin yetişmesi gerekiyorsa Pazar günleri de mesaiye kalıyoruz. Ancak resmi tatil olmasına rağmen normal mesai ücretlendirmesi yapılıyor. Gidecek olan işi mesai saati içinde bitiremezsek gece ne zaman biterse o zaman eve geliyoruz. Gece geç saate kadar da bitmezse fabrikada yatıp ertesi gün işe devam ediyoruz. Nerdeyse haftanın her günü mesai yapmamıza rağmen denetlemeye gelen memurlara fazla mesai yapılmadığı söyleniyor. Hiç kimse de bu olaya tepki gösterip bir şey söyleyemiyor. Çünkü işsizlikle korkutuluyoruz. Çalışanlar da “en azından bir işim var, evime ekmek götürüyorum” diyerek susmak zorunda kalıyor. Fabrikada 200’ün üzerinde işçi çalışmakta ve Serbest Bölge’nin genelinde olduğu gibi bizim fabrikamızda da çoğu işçi sigortasız. İşe giren kişiye hemen sigorta yapmıyorlar. Deneme süresi ve benzeri söylemlerle oyalanıyoruz. Tekstilde tozun fazla olmasına rağmen bizlere maske, kulak tıkayıcı verilmiyor. Bir çalışma arkadaşımın anlattığına göre hastaneye kulağını temizlemeye gittiğinde sigara izmariti büyüklüğünde kulağından toz çıktığını söylemişti. Ciğerlerimizin nasıl bir durumda olduğunu bilmiyoruz! Makinecilere, ütü bölümü çalışanlarına, kesimhane çalışanlarına da eldiven verilmiyor. 15’er dakikalık mola ve 1 saatlik yemek arasından bahsetmiştim fakat bu aralar yetersiz. Çünkü molamızın bir süresi yemekhane sırasında beklemekle geçiyor. Yemekte uzun kuyruklar oluyor. Yemekhanedeki diğer bir sorun ise masa sandalye sayısının yetersiz olması. Bu sorun toplantılarda sürekli dile getiriliyor ancak bir çözüme kavuşturulmuyor. Yükleme bölümünde çalışanlar için de hiç bir güvenlik önlemi alınmıyor. Paletlerin üzerindeki koliler devrilebilir, ayağımız kayıp düşebiliriz. Fakat kimsenin umurunda bile değiliz. Bunların yanında yemekler de iyi çıkmıyor. Bir önceki gün mesaiden kalan yemekler ertesi gün öğle yemeğinde veriliyor. Bazen öğle yemeği ve mesai yemeği kahvaltılıklarla geçiştiriliyor. Diğer bir sorun ise servislerin aşırı dolulukta olmasıdır. Özellikle işi yetiştirmemiz gerektiğinde mesaiye kalan fazla işçi olduğu için az sayıda araçla çok işçi taşınıyor. Servislerin şoförlüğünü yine işçilere yaptırıyorlar. Yasal olarak 8 saat çalışmamız gerekiyor. Fakat bizler mesaiyle birlikte 15-16 saat çalışıyoruz. Ancak yine yasal olarak asgari ücret almamız gerekirken mesailerle beraber ancak asgari ücret veriliyor. Yani neredeyse ayda 140 saati bulan mesai saati ücretlerimizi alamıyoruz. Bunlar dışında özel olarak kadınları ilgilendiren bir de kreş sorunu var. Serbest bölgede binlerce kadın işçi çalışmasına rağmen tek bir kreş yok. Biz işçiler güvenli, sağlıklı çalışma koşulları için, daha fazla çalışıp daha az ücret almamak için, iş güvencesi için, yani kısacası insanca çalışıp insanca yaşamak için Devrimci Tekstil İşçileri Sendikası’nda (DEV TEKSTİL) örgütlenelim! Mersin Serbest Bölge’de çalışan bir tekstil işçisi
Hleks Gıda’da
|
