22 Kasım 2019
Sayı: KB 2019/43

Siyanür değil kapitalizm öldürüyor!
Riyakarlık, kepazelik, kirli pazarlıklar...
Vergi soygununa karşı mücadeleyi tabana yayalım!
Yoksulluk-intihar ya da sosyalizm
Sermaye krizini atlatsın diye sunulan konut kredisi teşviki!
İşçi sağlığı AKP’yle kapitalistlerin insafına terk edilmemelidir
“Sendikacılar zenginleşmiş, sınıfını terk etmiş durumdalar!”
Aksaray İşçi Birliği genişletilmiş işçi toplantısı
Ağustos’ta da işsizlik tırmandı: Bir yılda 980 bin kişi daha işsiz
Opsan patronu iş cinayetinden değil iş cinayeti haberinden rahatsız!
TKİP VI. Kongresi tutanakları… Sendikalar ve sendikal bürokrasiye karşı mücadelenin sorunları-1
Alman kapitalizmi sefaleti derinleştirerek büyüyor
25 Kasım’ın güncel çağrısı
Kadınların işyerlerinde yaşadığı şiddet örnekleri
Tuzla’dan emekçi kadınlar mücadeleye çağırdı
YÖK’ün hedefleri kim ve ne için belirleniyor?
Ankara’da akademik yıl faşist saldırı ve provokasyonlarla başladı
Alaattin Karadağ ölümsüzdür!
Fikirler kitlelere nüfuz edince maddi bir güç olur!
Bu sayının PDF formatını download etmek için tıklayın

 

“Sendikacılar zenginleşmiş, sınıfını terk etmiş durumdalar!”

 

50. gününde direnişine son veren Eaton işçileriyle sendika bürokrasisi ve gelişmeler üzerine konuştuk...

- Direnişinizi sendika genel merkezi önüne taşıma zorunda kaldınız. Size bu durumu dayatan neydi?

- Fabrikamızda daralma gerekçesi ile işçi çıkarılacağı ve bu çıkışların TİS’in 12. maddesine göre yapılacağı söylendi. Sonrasında gördük ki çıkışlar tamamen işveren ve sendika arasında işbirliği ile her iki tarafın da işine gelmeyen kişilerden oluşturulmuş.

Bizlere, 18. madden iş akdimizin fesih edildiği, fabrikada bana uygun bir pozisyonun olmadığı söylendi.

Şubeye itiraz ettiğimizde şube başkanı Ahmet Baranlı “Ben şube başkanıyım istediğim anlaşmayı yaparım size mi soracağım” diye ukala bir tavırla kapıları kapattı. Bizler de genel merkeze giderek durumu genel başkana anlattık. O da “Tazminatınızı aldınız direnişe ne gerek var” diyerek sınıfa ve emeğe saygısızca tavır takınmıştır.

Bu söylemler bizleri kamçıladı ve bizler de direnişi genel merkez önüne taşımak ve bir açıklama yapmak zorunda hissettik kendimizi.

- Sendikalar işçi sınıfının öz örgütüdür. Geçmişte işçilerin örgütleme ihtiyacından doğan sendikaların birçoğu şu anda işçi sınıfına yabancılaşmıştır. Nedeni sizce nedir?

- Sendikacılar bu makamları işçi sınıfına hizmet ve kazanımlar için değil de bir zenginleşme aracı olarak görüyorlar. Ben Petrol-İş üyesiydim ve Petrol-İş’te görev yapan ve yapmış sendikacıların yaşam tarzına bir bakalım, hepsi inanılmaz zenginleşmiş ve sınıfını terk etmiş durumdalar. Hal böyle olunca her şey koltuk meselesine dönüyor.

- Sendikalara çöreklenmiş bu sendika ağalarını göndermenin yolu nedir sizce?

- İşçiler bir kere bilinçlenmeli ve sınıf tavrını benimsemelidir. Memleketçilik ve siyasi parti üzerine inşa edilen bir sendika seçim süreçleri olduğu sürece bu ağababalar emekçiyi sömürmeye devam eder. Maalesef bunu da hazmeden bir işçi profili var ülkemizde. Bugün işçilikten gelen bir sendika yöneticisi, daha önce aldığı maaşın 10 katı maaş alıyor. Bu böyle olduğu sürece sendikalar emekçi sınıfına hizmet etmez.

- Fabrika önü direnişini sonuçlandırdınız. Bu süreçten sonra nasıl bir yol izlemeyi düşünüyorsunuz?

- Kendi imkânlarımız ile 50 gün direndik. Direnişimiz boyunca işverenden görmediğimiz muameleyi direnişimizin başından 50. gününe kadar sendikamızdan gördük. Direnişi engellemek için sendika şube yöneticileri, işten atılan 300 kişiyi arayarak tehdit etti ve fabrika önüne gelmeyin diye arkadaşların gözünü korkuttular.

İçeride çalışan dostlarımız yanımıza geldiğinde “Sizi de işten attırırız” dediler ve bir daha direnişe destek olmasınlar diye baskı altına aldılar.

Bizim de elimizdeki imkanlar belli. Bir arkadaşımız kalp hastası ve ilerleyen günlerde havalar soğuyacak, sağlık problemleri olacak. Bu yüzden fabrika önündeki direnişimizi 50. gününde noktaladık. Bundan sonra direnişi başka bir boyut olan sendika genel merkezine taşıyoruz. Önceki hafta Trakya şube ziyareti vardı. Bizler de Trakya şube önünde Petrol-İş Genel Başkanı Süleyman Akyüz’ün bu yapılanlara sessiz kalmaması için sendika önünde açıklama yaptık. Bir mafya babası gibi bize parmak sallayarak içeriye girdi. İşçiler kendilerine sallanan parmakları her zaman kırmıştır. Son genel başkanımız da bir arkadaşımıza parmak sallamıştı ve bu parmak son seçimde koltuktan indirilerek kırılmıştı. Şu saatten sonra genel başkan Süleyman Akyüz nerede biz orada olacağız.

Bu direnişte bizimle beraber olan tüm emekçi sınıfına ve Petrokimya İşçileri Bülteni’ne sonsuz teşekkür ederiz.

Kızıl Bayrak / Trakya

 

 

 

 

Eaton işçileri fabrika önü direnişlerini sonlandırdı

 

Eaton’da geçtiğimiz aylarda ekonomik kriz gerekçesi ile yaklaşık 300 işçi işten çıkarılmıştı. Bu süreçten sonra öncü, mücadeleci işçiler haksızlığa boyun eğmediğini ilan ederek fabrika önünde direnişe başlamıştı.

İşten atılmalara karşı başlattıkları direniş süreci boyunca kendilerine sahip çıkmayan Petrol-İş Sendikası şube yöneticilerinin de işten atılacaklar için yapılan listede parmağı olduğunu ifade eden işçiler, Petrol-İş genel merkezinin bu süreçte kendilerini yalnız bırakmasına karşı direnişlerini genel merkez önüne taşımıştı.

Eaton işçileri, direnişlerinin 50. gününde fabrika önü bekleyişlerini sonlandırdılar.

Direnişçiler fabrika önü direnişlerini sonlandırdıktan sonra, sendika yöneticileri nerede olurlarsa orada olacaklarını ve haksızlıkları duyuracaklarını ifade ettiler.

O nedenle Petrol-İş genel merkez yöneticilerinin de katılım sağladığı ve Petrol-İş Sendikası Lüleburgaz Şubesi’nde yapılan temsilciler kurulu toplantısı öncesi, direnişçi işçiler sabahtan şubenin önüne giderek yöneticileri protesto ettiler.






Simo Tekstil işçileri fabrika önünde direnişe başladı!

 

Simo Tekstil işçileri 24 Kasım’da fabrikanın kapanmasıyla işsiz kalmış, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla mesai ve yıllık izin haklarını alamamışlardı. Bunun yanında maaşlarının da üçte ikisi yatırılmıştı.

İşçiler avukatlar ile yaptıkları toplantılar sonucunda seslerini duyurabilmek ve haklarını almak için “Simo Tekstil’in sahibi Düzgün Turhan ile görüşme” ve “Sun Tekstil ile görüşme” kararı aldılar.

İşçiler, 18 Kasım itibarıyla fabrika önünde 12.00- 18.00 saatleri arasında dönüşümlü olarak direnişe başladılar.

Sun Tekstil ile yapılan görüşmeden çıkan sonucu işçiler avukatları ile değerlendirecekler.