Gazze’ye varamamış bir babanın kızına vasiyeti
Yüksel Akkaya
Güzel kızım, Asminim, Ankara’yı sarmış “kar beyazlığı” içimin karartısını dindiremiyor. Kara kan yağıyor… Kızıla kesiyor her yan… Evet, kızıl sevdiğimiz bir renk: özgürlüğün, eşitliğin, bağımsızlığın, refahın, ne kadar güzel şey varsa onların bir simgesi olarak… Ama kara karışan bu kan, bu kızıllık o değil…
Güzel kızım, Asminim, Gazze’de her ölü beden, her ölü çocuk bana seni çağrıştırıyor… Her an bir kızım, bir Asminim öldürülüyor… Her an bir baba Asminsiz kalıyor, her an bir ananın Asminsiz kalan çığlığı dağı, göğü deliyor, denizi yarıyor, ama, ama kimseye duyuramıyor sesini… Ölüm değil, ama ölümden beter bu sessizlik yıkıyor beni…
Güzel kızım, Asminim, orada, o Gazze cehenneminde soruyor çocuklar “baba, anne, yok mu bu dünyada başka çocukların annesi, babası?”… Seslerini duyuyorum… Seslerine bir cevap verememenin alçaklığı ile küçülüp duruyorum her gün. Her gün sorup duruyorum hayatın anlamı nedir ki?
Güzel kızım, Asminim, bir kez daha anladım ki, bu dünyada kapitalizmin kökünü kazımadıkça bu acılara son vermek de zor.
Güzel kızım, Asminim, bir kez daha anladım ki, dinin o korkunç taassubundan kurtulmadıkça insanlığa hayır yoktur.
Ben, Gazze’ye varıp, kapitalizmin, dinin temellerine patlayamamış bir intihar bombacısı olamadığım için senden özür diliyorum. Beni bağışla güzel kızım, Asminim de diyemeyeceğim. Sakın beni bağışlama: “Baba, Gazze’de Asminler öldürülürken ne yaptın?” diye sor… En azından “Bu memleketteki bu zalimlerin temsilcileri ve işbirlikçilerine El Zeyid’in o muhteşem pabucunu atamadın mı?” diye sor… Sor ve beni hayatım boyunca utandır…
Güzel kızım, Asminim, biliyorum bu işin tek sorumlusu benim. Zira bir cesaret o papucu kapıp oraya buraya atamadım. Gazzeli çocukların, kapitalizm, emperyalizm ve dinsel taassub olan düşmanları üzerine bir intihar eylemcisi olarak patlayamadım.
Güzel kızım, Asmnim, bütün bunları babanın utancı olarak tarihe not et ve hep sorgula… Sana tek vasiyetim budur…
Gazze’de ölen her çocuk sendin… Gazze’de ölen her çocuğun babası bendim… Güzel kızım, ne sana ne kendime sahip çıktım… Beni bağışlama… Beni Gazze’de emperyalizmin, kapitalizmin, dinsel taassubun öldürdüğü her çocuk için, o zalimlere karşı bir şey yapmadığım için hiç ama hiç bağışlama…
|