Gazze’den çekilme adı altında kirli planlar...

Şaron’un Washington ziyareti başlamak üzereyken İsrail ordusu vahşi saldırılarından birini daha gerçekleştirdi. Yine tanklar, zırhlı araçlar eşliğinde oluşturulan konvoylarla başta Cenin, Tulkarem, Nablus olmak üzere Filistin kentleri abluka altına alındı. Bildik katliam, yıkım ve toplu tutuklama sahneleri bir kez daha tekrarlandı. Halen devam eden saldırılara karşı Filistinliler direniyorlar.

Siyonistlerin alabildiğine saldırganlaştığı bugünlerde gündemde tutulan konu, İsrail’in “Gazze Şeridi’nden çekilme” planıdır. Tabii bu çarpıtma kampanyasını yürütenler medya tekelleridir. Kasap Şaron’un parti milletvekillerine Gazze Şeridi’nden çekilme planının oylanması için çağrıda bulunduğu ve oylamanın üç hafta içinde yapılacağı tekrarlanıp duruluyor. Buna göre planın onayı için 29 Nisan’da Şaron’un Likud Partisi içinde bir referandum yapılacak. Referandumda 200 bin parti üyesinin oy kullanması beklenirken, parti içinde bu konuda tam bir bölünme yaşandığı söyleniyor.

Şaron’un çekilme planını Washington’da ABD Başkanı Bush’la da ele alması bekleniyor. Washington’ın Şaron’a, Mısır sınırındaki yerleşimler hariç, Gazze’den çekilmesi karşılığında, gelecekte yapılacak barış anlaşmalarında “Batı Şeria’dan tamamen çekilmeye zorlanmayacağı” yönünde yazılı güvence vereceğini söylüyor. Gazze Şeridi’ndeki “yasadışı Yahudi yerleşimleri”nin (sanki yasadışı olmayan Yahudi yerleşimi varmış gibi) boşaltılması karşılığında, Washington’dan Batı Şeria’dan “çekilmeme garantisi” almak... Buna Bush’un “İsrail’den 1949 sınırına çekilmesinin talep edilmeyeceği” yönündeki sözleri eklendiğinde, asıl niyetin işgal altındaki Filistin topraklarını boşaltmak olmadığı net bir şekilde ortaya çıkıyor.

ABD emperyalizmi siyonistlere, 1949 yılından sonra işgal ettikleri topraklarda kalmaları için güvenceler veriyor. Oysa Filistin yönetimi tarafından şart koşulan temel noktaların başında, İsrail’in Batı Şeria’da 1949 yılında çizilen “Yeşil Hat” sınırına çekilmesi gelmektedir. Filistin halkının dikkate alınmadığı bu planın amacı, Filistinli yöneticilerin de deyimiyle, “Büyük İsrail Projesi”nin bir parçasının gerçekleşmesidir. Siyonistler bu amaca ulaşabilirlerse eğer, tartışma dışında tutulan “Tecrit Duvarı”nı da fiilen kabul ettirmiş olacaklar.

Fakat Şaron’un talebi Bati Şeria’da kalıcı mevziler kazanmaktan ibaret değil. Zira o ve onun çizgisindeki katiller, bu mevzileri kazanmanın öyle kolay olmadığını çok iyi biliyor. Çünkü Filistin halkı her zaman olduğu gibi bu vahşi saldırıya karşı da direnecektir. İşte kasap Şaron’un amacı kıramadığı bu direnişe karşı ABD’nin fiilen askeri destek vermesini garanti altına almak. Bilindiği gibi ABD yönetimi, başkanın kim ya da hangi partiden olmasından bağımsız olarak, siyonist saldırganlığa her zaman tam destek veriyor. Şaron’un şimdiki hedefi ise, emperyalist orduların doğrudan Filistin halkına karşı saldırılara katılmasıdır. Tabii bu talebin gerekçesi malum; “İsrail’in kendini teröre karşı savunma hakkı”. Yani Gazze Şeridi’nden çekilme karşılığında ABD, İsrail’in “kendini savunma hakkı”nı tanıyacak ve ihtiyaç duyduğnda, “terörizmle savaş operasyonlarına” destek verecek.

Bush-Şaron katillerinin kendi aralarında anlaşmaları zor değil elbette. Zaten bölge halklarını hedef alan emperyalist-siyonist politikaları ortak hazırlıyorlar. Bu arada “Büyük Ortadoğu Projesi”ni (BOP) “Büyük İsrail Projesi” (BİP) şeklinde tanımlayanlar az değil. Kuşkusuz ki BOP İsrail’in çıkarlarını korumakla sınırlı değil, ancak bu kanlı projenin amaçlarından birinin bu olduğuna da kuşku yok.

Kasap Şaron’un “Gazze’den çekilme planı” hazırlaması, bu bölgede güçlü olan ve siyonistlerin tüm barbarlıklarına rağmen kırılamayan Filistin direnişinden bağımsız değil. Bu, Şaron planındaki kirli niyetlerden bağımsız olarak öyledir. Irak direnişi karşısında tam bir çıkmaza giren ABD emperyalizminin de, “Filistin sorununu çözdük” demagojisi yapmalarına fırsat tanıyacak bir adıma ihtiyaçları olduğu ortada.

Filistin topraklarının bir kısmının daha siyonistler tarafından işgal edilmesi anlamına gelen bu planın uygulanması, elbette Bush-Şaron teröristlerinin masa başından yapacakları anlaşmaya bağlı olmayacaktır. Son sözü, dünyadaki anti-emperyalist güçlerin de desteğiyle, Filistin halkının direnişi söyleyecektir.

---

Mukteda El Sadr önderliğindeki Şiiler’in direnişe geçmesi, hemen ardından işgal ordularının barbarca saldırısına karşı Felluce’de gösterilen kahramanca direniş, Amerikan kuklası Irak Geçici Hükümet Konseyi’nde (GYK) peşpeşe istifaların gündeme gelmesine neden oldu. Felluce, Bakuba, Ramadi ve Bağdat çevresinde şiddetli çatışmalar sürerken, Irak Geçici Konseyi’nde şimdiye kadar üç bakan istifa etti, birçok konsey üyesi de Amerika’nın başlattığı operasyonlardan rahatsız olduğunu bildirdi.

Son olarak Şii üye Abdülkerim El Muhammadeyi de konseydeki görevinden ayrıldığını açıkladı. Necef’te Mukteda Sadr ile görüşmesinden sonra açıklama yapan El Muhammadeyi, “Konseye katılımımı askıya alıyorum ve bir daha geri dönmeyeceğim, çünkü konsey olarak Irak halkını ihmal ettik” dedi.

Geçici Hükümet Konseyi üyesi ve İnsan Hakları Bakanı Abdülbassit Türki de aynı gün istifasını açıkladı. Arap El Arabiyye televizyonu ise Iyad Allavi ve grubunun Irak Geçici Hükümet Konseyi’nden çekildiğini duyurdu.

Şii İçişleri Bakanı Nuri Bedran, ABD öncülüğündeki emperyalist işgalcilerin icraatlarından rahatsız olduğunu belirterek daha önce istifa etmişti.

Irak GYK istifalarla sarsılırken, geriye kalan konsey üyeleri ABD’nin operasyonlardan kendilerini haberdar etmediğinden yakınıyorlar. Irak halkı tarafından dikkate alınmayan kukla yönetimin üç kuruşluk bir değeri bile olmadığı somut olarak ortaya çıkmıştır. Bu yakınmaların da gösterdiği gibi işgal orduları söz konusu konseyi adam yerine koymuyor.

Kukla yönetimde yer aldığı halde efendilerine kızanlar da var. Mesela konseyin Sünni üyelerinden Adnan Paçacı, Amerikan ordusunun operasyonlarını “gayri meşru ve kabul edilmez” ifadeleriyle tanımlıyor. Felluce kentinde düzenlenen operasyonlara sert tepki gösteren Paçacı, kent halkının toplu olarak cezalandırıldığını söyleyebiliyor. Bu ifadeler, Geçici Konseyin, Irak’ta katliamlar yapan emperyalist orduların onursuz bir kuklası olduğunun kendi ağızlarından itirafıdır.

Direnişin kısa sürede yaptığı sıçrama, kukla yönetiminde yer alan soysuz takımının “Irak’ta yönetimi alma” hayallerini tuzla-buz etti. Belli ki bu durum onlarda da büyük bir rahatsızlığa yol açtı. Onur kırıntısı taşıyanlar istifa etme yolunu seçerken, geriye kalanlar da efendilerini eleştirme “cüreti” gösterme ihtiyacı duydu.

Bir yanda vahşette sınır tanımayan emperyalist işgalciler, karşısında ise her türlü bedeli ödemeye hazır, ülkesini işgalcilerden temizlemeye kararlı bir halk direnişi... Böylesi bir ortamda en sadık Amerikan uşağı bile, emperyalist barbarların Irak’ı özgürleştirmesinden söz edemez. Geçici Yönetim Konseyi’nin içine düştüğü utanç verici durum ve dağınıklık da bunu gösteriyor. Artık gelinen aşamada, henüz bir yılını doldurmayan kukla yönetiminin tamamen işasına tanıklık etmektedir.

Önemli bir eşiği geride bırakan işgal karşıtı direniş kırılamayacak, emperyalist ordular ile yerli işbirlikçileri Irak topraklarından er geç sökülüp atılacaktır.