Amerikan uşaklığını gizleme oyunu iflas ediyor...

Sermaye iktidarı, politika oluşturma ve uygulama aşamalarında, gizliliğe özellikle dikkat etmektedir. Bu, emperyalizmin kulu-kölesi ve askeri; tersinden de kendi halkına ve bölge halklarına karşı düşman konumda olmanın doğal bir sonucudur. Bununla birlikte, saldırıların yoğunluk kazandığı ve düzen içi çatlakların derinleştiği dönemlerde, karanlık ilişki ve politikaların üzerindeki sis perdesi oradan buradan açık veriyor. İktidar, iradesi dışında açığa çıkan karanlık noktalarını kapatmak için, her bakımdan sırıtan yalan üstüne kurulu bir oyun icra ediyor.

AKP hükümeti bu bakımdan gelmiş geçmiş tüm sermaye hükümetlerini aşan bir performans sergiliyor. Çünkü hükümet olmasını borçlu olduğu islamcı tabanın beklentileri ile ABD emperyalizminin bölgesel stratejileri çerçevesinde kendisine (“ılımlı islami kimliği”ne) biçtiği özel rol arasında salınıp duruyor. İkisi arasında bir denge kurma şansı da bulunmuyor. Çünkü ABD emperyalizminin çıkar ve ihtiyaçları bu sadık uşağa herhangi bir manevra imkanı tanımadığı gibi, bölgede direnen halklar ile ABD emperyalizmi arasında büyüyen çatışma ve bu çatışmanın yarattığı kutuplaşma bölgedeki güçleri açıkça taraflaşmak zorunda bırakıyor. Keskin bir Amerikancı kimlikle bölge halklarının hamisi kesilmek artık kolay değil. Alaylara konu olacak bir tutarsızlık sergileniyor.

Yine de AKP hükümetinin hakkını yememek gerek. Bugüne kadar, medyanın da etkili kullanımıyla yürütülen manipülasyon sayesinde, Amerikancı uşak kimliğini emekçi halktan büyük ölçüde saklayabildi. Dahası bu, bölgedeki kimi anti-siyonist çevre üzerinde de etkili olabildi. Öyle ki, İsrail’e karşı verilen ikiyüzlü sözde tepki sözkonusu çevrelerde başka türlü algılanabildi. Oysa başbakanın ettiği sözler hiçbir pratik tutuma dönüşmediği gibi, anında İsrail’in gönlünü almaya dönük girişimlerle birleştirildi. Arap ülkelerinde yayın yapan gazeteler belki de ABD’nin arkasında olduğu bilinçli bir manipülasyonun gereği böyle davranıyorlar. Çünkü AKP’yi İsrail ile yapılan bazı askeri ihaleleri iptal ettiği gerekçesiyle alkışlarken, geçti&urren;imiz hafta içerisinde İsrail’in silah tekellerine yeni askeri ihalelerin verilmesi için girişimlere başlandığı haberini görmezden geliyorlar.

Bu tür örnekleri çoğaltmak mümkün. Örneğin Irak’a yönelik ABD saldırısı başlamadan gündeme getirilen asker gönderme tezkeresinin reddedilmesinin ardından hükümetin gizli bir kararname ile ülke topraklarını ABD askerlerine, hava sahasını ise savaş uçaklarına açtığı ortaya çıkmıştı. Hükümetin 1 Mart tezkeresinden aylarca önce ABD hesabına savaşa katılmak için bir dizi anlaşmaya imza attığı ise çok sonraları açığa çıkmıştı. Arap basını bu konularda da açık olguları çarpıtan, AKP hakkında yanılsamalar yaratan bir tutum sergilemiştir.

Tüm bunlar, ABD’nin “Büyük Ortadoğu Projesi” çerçevesinde AKP’nin “ılımlı islami kimliği” üzerinden yapılan hesaplara bağlanmalıdır. Çünkü BOP, Balkanlar’dan Afrika ve Uzak Doğu’ya uzanacak bir bölgede, o meşhur “Türkiye’nin ılımlı islami kimliğe sahip demokrasisi” model alınarak, bir ABD hakimiyet bölgesi oluşturma temel hedefi taşımaktadır. Yani “Büyük Ortadoğu” olarak tanımlanan büyük coğrafya, Türkiye gibi, ABD’nin tam bir çiftliği haline getirilmek istenmektedir. O çok parlatılan Türk demokrasisinin, gerçekte milyonların kanlı darbeler yoluyla susturulması üzerinden ülkenin ABD’nin çiftliği haline getirilmesi olduğu gerçeği düşünülürse, ABD’nin “Büyük Ortadoğu”sununnasıl yaratılacağı da kendiliğinden ortaya çıkmaktadır.

AKP hükümeti bir ABD mamülüdür. Bizzat Tayyip hükümet olmak için ABD yoluna çıkıp, CİA ve BOP’un akıl-fikir kurumlarının (”think-thank”larının) huzurunda vize aramıştı. Sonuçta ABD yönetenleri AKP’nin Amerikan çıkarları için oynayabileceği rolde karar kılıp vizeyi verdiler. Böylece AKP’nin önündeki tüm kapalı kapılar ardına kadar açıldı. Öyle ki, ordunun ve derin devletin çığırtkanı medyanın Tayyip ve ekibine karşı saldırganlığından geriye hiçbir şey kalmadı. Bunun yerini sistemli bir parlatma çabası ile ölçüsüz bir destek aldı. Bu çarkediş, daha önce AKP’yi suçladıkları tanımla kaba bir “takiyecilik” biçiminde oldu. Özellikle ordunun “takiyeciliği” öyle bir hal aldı ki, geçmişte o bilinen “hassasiyetleri”ne kıyısından dokunuldu&currn;unda tanklar yürüten ordu, tam bir “demokrat” kesildi.

Sergilenen ikiyüzlülük geçmişte yaşananlarla da sınırlı değil. Belli ilişkiler temelinde ve emperyalist stratejilerin güncel gereklerine bağlı olarak, her yeni gün yeni örnekleri yaşanıyor. Son olarak geçen hafta içerisinde Genelkurmay İkinci Başkanı İlker Başbuğ’un gündeme getirdiği, daha sonra generallerin medyadaki sözcüsü olarak yazan Cumhuriyet gazetesi yazarı Mustafa Balbay tarafından belgeleriyle deşifre edilen gizli ilişkiler, bu bakımdan en güncel örnek durumunda. ABD’yle uşakça ilişkilerin nereye vardırıldığının bu son çarpıcı örneğinin Cumhuriyet gazetesinin sayfalarında ancak birkaç gün kalabildiğini, genelde burjuva medya tarafından görmezden gelindiğini özellikle vurgulayalım.

İlker Başbuğ ve Cumhuriyet gazetesinin açıklamalarına göre; ABD hükümetten, Türkiye ile yapılmış gizli anlaşmalara dayanarak, süresiz olarak 6 liman ve 4 hava üssünün kullanımını istemiş. Bu gizli anlaşmaya göre, bu kullanım için herhangi bir meclis tezkeresi çıkarılması gerekmiyormuş. ABD’nin bu isteklerinin 1 Mart tezkeresinin içeriğinden aşağı kalır bir yanı bulunmuyor. Ülke topraklarının baştan aşağı ABD’nin bir saldırı üssü haline getirilmesi sonucunu yaratacak bu ilişkiler, ordu ve hükümet arasındaki hesapların bir ürünü olarak dışavuruluyor.

Hükümet üyeleri, bu gizli ilişkilerin açığa çıkmasının ardından, birbirini yalanlayan açıklamalarla şaklabanlıklarını icra ediyorlar. Örneğin Başbakan Erdoğan’ın yaptığı açıklama NTV’nin sitesinde, “ABD’den böyle talepler yok” başlığıyla duyurulurken, açıklamanın içeriği şöyle ifade ediliyor:

“Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, İncirlik Üssü’nün kullanılması için ABD’den talep gelmediğini söyledi. ‘Bu tür talepler her zaman olabilir’ diyen Erdoğan, cevabın hükümet tarafından verileceğini söyledi.

“Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, İncirlik Üssü’nün kullanılması için ABD’den talep geldiğine yönelik açıklamaların hatırlatılması üzerine böyle bir şeyin söz konusu olmadığını söyledi. Erdoğan, ‘Ne Genelkurmay’ın ne de Dışişleri Bakanlığı’nın verilmiş olumlu bir cevabı vardır. Kaldı ki bunun cevabını hükümet verir’ dedi.”

Bu haberden anlaşılması gereken nedir? ABD’den talep gelmemiştir. Ama “bu tür talepler her zaman gelebilir”, “olumlu bir cevap henüz yoktur, kararı hükümet verecek”. Bu laf oyunu içerisinde anlaşılması gereken basittir: ABD’nin talebi vardır, ama henüz kesin yanıt verilmemiştir, Genelkurmay’ın itirazları olsa da, hükümetin kararı olumludur.

Bu laf ebeliği, yukarıda vurguladığımız gibi, AKP hükümetinin geleneksel tabanı ve emekçilerinin tepkisi ile Amerikancı kimliği arasında yalpalamasının ürünüdür. Bu son olay, AKP’nin ABD ile uşakça ilişkilerini gizleme oyununun iç yüzünü belirginleştirmiştir. ABD’nin stratejik hesaplarına bağlı olarak ülkeyi yönetenlerin gerçekleri halktan gizleme çabası kaba bir güldürüye dönüşmüştür. Bu tabloda BOP çerçevesinde sermaye iktidarına biçilen rol açığa çıkıyor, iktidarın tüm oyun ve şaklabanlıkları gerçeklerin üzerini örtemiyor.

Bu tablodan hareketle, emperyalist köleliğe karşı verilecek mücadelede sermaye iktidarının ikiyüzlülüğünü teşhir etmeli, “Emperyalistlerle açık-gizli tüm antlaşmalar iptal edilsin” talebini yükseltmeliyiz. Bunu etkili bir biçimde yaptığımızda, NATO karşıtı kampanyayı da güçlendirmiş olacağız.